1
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ
Qad 'Aflaĥa A l-Mu'uminū na
Është e sigurtë se kanë shpëtuar besimtarët:
2
الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ
Al-Ladh ī na Hum Fī Şalātihim Kh āsh i`ū na
ata të cilët janë të përulur dhe janë të kujdesshëm gjatë faljes së namazit,
3
وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum `Ani A l-Lagh wi Mu`r iđū na
dhe ata të cilët i shmangën të kotës (fjalë a punë),
4
وَالَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَاةِ فَاعِلُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Lilzzakāati Fā`ilū na
dhe ata të cilët rregullisht japin zeqatin,
5
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Lifurūjihim Ĥāfižū na
dhe ata të cilët e ruajnë nderin e vet (sa i përket jetës intime),
6
إِلاَّ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
'Illā `Alá 'Azwājihim 'W Mā Malakat 'Aymānuhum Fa'inn ahum Gh ayru Malūmī na
me përjashtim ndaj grave të veta (me kurorë) dhe ndaj atyre (robreshave) që i kanë në pronësinë e vet, për të cilat nuk janë të qortuara,
7
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِكَ فَأُوْلَائِكَ هُمُ الْعَادُونَ
Famani A b tagh á Warā 'a Dh ālika Fa'ū lā 'ika Humu A l-`Ādū na
e kush kërkon përtej tyre (dëfrim nga të ndaluarat), të tillët janë ata që e kanë shkelë normat e caktuara,
8
وَالَّذِينَ هُمْ لِأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Li'mānātihim Wa `Ahdihim Rā`ū na
dhe ata të cilët me kujdes i ruajnë ato që u janë besuar (sende ose fjalë), e ruajnë edhe premtimin e dhënë,
9
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum `Alá Şalawātihim Yuĥāfižū na
dhe ata të cilët i kushtojnë kujdes kohës së namazit të tyre.
10
أُوْلَائِكَ هُمُ الْوَارِثُونَ
'Ū lā 'ika Humu A l-Wār ith ū na
Të tillët janë mu ata trashëgimtarët,
11
الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
Al-Ladh ī na Yar ith ū na A l-Fir dawsa Hum Fīhā Kh ālidū na
të cilët e trashëgojnë Firdewsin, aty janë përgjithmonë.
12
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ مِنْ سُلاَلَة ٍ مِنْ طِين ٍ
Wa Laqad Kh alaq nā A l-'In sā na Min Sulālatin Min Ţī nin
Për All-llahun, Ne krijuam njeriun prej një ajke (lëngu), e një balte.
13
ثُمَّ جَعَلْنَاه ُُ نُطْفَة ً فِي قَرَار ٍ مَكِين ٍ
Th umm a Ja`alnā hu Nuţ fatan Fī Qarā r in Makī nin
Pastaj atë (ajkë - baltë) e bëmë (e shëndrruam) pikë uji (farë) në një vend të sigurtë.
14
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَة ً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَة ً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاما ً فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْما ً ثُمَّ أَنشَأْنَاه ُُ خَلْقا ً آخَرَ ۚ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ
Th umm a Kh alaq nā A n -Nuţ fata `Alaqatan Fakh alaq nā A l-`Alaqata Muđgh atan Fakh alaq nā A l-Muđgh ata `Ižāmāan Fakasawnā A l-`Ižā ma Laĥmāan Th umm a 'An sh a'nā hu Kh alqāan 'Ā kh ara ۚ Fatabāraka A l-Lahu 'Aĥsanu A l-Kh āliqī na
Më pas, atë pikë uji e bëmë copë gjaku, e atë gjak të ngurtë e bëmë copë mishi, e atë copë mishi e shndërruam në eshtra, dhe eshtrave ua veshëm mishin, pastaj atë e bëmë krijesë tjetër (me shpirt). I lartë është All-llahu, më i miri Krijues!
15
ثُمَّ إِنَّكُمْ بَعْدَ ذَلِكَ لَمَيِّتُونَ
Th umm a 'Inn akum Ba`da Dh ālika Lamayyitū na
Mandej, pas kësaj (krijese) ju do të vdisni.
16
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ
Th umm a 'Inn akum Yawma A l-Qiyāmati Tub `ath ū na
E në ditën e kijametit ringjalleni.
17
وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا كُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِينَ
Wa Laqad Kh alaq nā Fawqakum Sab `a Ţarā 'iqa Wa Mā Kunn ā `Ani A l-Kh alqi Gh āfilī na
Ne krijuam mbi ju shtatë palë (qiej) dhe nuk jemi të pakujdesshëm ndaj asaj që krijuam.
18
وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاء ً بِقَدَر ٍ فَأَسْكَنَّاه ُُ فِي الأَرْضِ ۖ وَإِنَّا عَلَى ذَهَاب ٍ بِه ِِ لَقَادِرُونَ
Wa 'An zalnā Mina A s-Samā 'i Mā 'an r in Fa'askann ā hu Fī A l-'Arđi ۖ Wa 'Inn ā `Alá Dh ahā bin i Laqādirū na
Ne lëshaum me masë ujë nga qielli dhe atë e përqëndrojmë në tokë. Po Ne kemi mundësi edhe ta humbim ate (ujin).
19
فَأَنشَأْنَا لَكُمْ بِه ِِ جَنَّات ٍ مِنْ نَخِيل ٍ وَأَعْنَاب ٍ لَكُمْ فِيهَا فَوَاكِه ُُ كَثِيرَة ٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ
Fa'an sh a'nā Lakum Bihi Jann ā tin Min Nakh ī lin Wa 'A`nā bin Lakum Fīhā Fawākihu Kath īratun Wa Minhā Ta'kulū na
Dhe me anën e tij Ne mundësuam pë ju kopshte hurmash e rrushi, që në to keni shumë pemë dhe hani prej tyre.
20
وَشَجَرَة ً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَيْنَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغ ٍ لِلآكِلِينَ
Wa Sh ajaratan Takh ruju Min Ţū r i Saynā 'a Tan b gh in Lil'ā kilī na
Dhe (krijuam) trupa drunjsh që mbijnë në kodrën Sina e që japin vajëra dhe mëlmesa për ngrënësit.
21
وَإِنَّ لَكُمْ فِي الأَنعَامِ لَعِبْرَة ً ۖ نُسقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهَا وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَة ٌ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ
Wa 'Inn a Lakum Fī A l-'An`ā mi La`ib ratan ۖ Nusqīkum Mimm ā Fī Buţūnihā Wa Lakum Fīhā Manāfi`u Kath īratun Wa Minhā Ta'kulū na
Ju ede nga kafshët keni një mësim, ngase ju freskojmë me lëng prej barqeve të tyre dhe keni shimë dobi prej tyre, e edhe prej tyre ushqeheni.
22
وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
Wa `Alayhā Wa `Alá A l-Fulki Tuĥmalū na
Dhe mbi to e anije bartni (hypni).
23
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحا ً إِلَى قَوْمِه ِِ فَقَالَ يَاقَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَه ٍٍ غَيْرُهُ~ُ أَفَلاَ ۖ تَتَّقُونَ
Wa Laqad 'Arsalnā Nūĥāan 'Ilá Qawmihi Faqā la Yā Qawmi A `budū A l-Laha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ayruhu ۖ 'Afalā Tattaqū na
Ne e patëm dërguar Nuhun te populli i tij, e tha: “O populli im, adhuronie vetëm All-llahun, se nuk ka zot tjetër pos tij; a nuk i frikësoheni (dënimit)?”
24
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِه ِِ مَا هَذَا إِلاَّ بَشَر ٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَنزَلَ مَلاَئِكَة ً مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الأَوَّلِينَ
Faqā la A l-Mala'u A l-Ladh ī na Kafarū Min Qawmihi Mā Hādh ā 'Illā Bash arun Mith lukum Yur ī du 'An Yatafađđala `Alaykum Wa Law Sh ā 'a A l-Lahu La'an zala Malā 'ikatan Mā Sami`nā Bihadh ā Fī 'Ā bā 'inā A l-'Awwalī na
E paria e atij populli që nuk besuan thanë: “Ky nuk është tjetër pos njeri sikurse edhe ju, po dëshiron të jetë më i latrë se ju. Po të dëshironte All-llahu do të dërgonte engjëj; ne një gjë të tillë nuk e kemi dërguar as nga ta parët tanë!”
25
إِنْ هُوَ إِلاَّ رَجُل ٌ بِه ِِ جِنَّة ٌ فَتَرَبَّصُوا بِه ِِ حَتَّى حِين ٍ
'In Huwa 'Illā Rajulun i Jinn atun Fatarabbaşū Bihi Ĥattá Ĥī nin
Ai nuk është tjetër pos një njeri i sëmurë mentalisht, andaj pritni (keni durim) edhe për një kohë.
26
قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ
Qā la Rabbi A n şurnī Bimā Kadh dh abū ni
Ai (Nuhu) tha: “Zoti im, më ndihmo për atë që më përgënjeshtrojnë.
27
فَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ ۙ فَاسْلُكْ فِيهَا مِنْ كُلّ ٍ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلاَّ مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ ۖ وَلاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۖ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ
Fa'awĥaynā 'Ilayhi 'Ani A A l-Fulka Bi'a`yuninā Wa Waĥyinā Fa'idh ā Jā 'a 'Am runā Wa Fā ra A t-Tann ū ru ۙ Fāsluk Fīhā Min Kullin Zawjayni A th nayni Wa 'Ahlaka 'Illā Man Sabaqa `Alayhi A l-Qawlu Minhum ۖ Wa Lā Tukh āţib nī Fī A l-Ladh ī na Žalamū ۖ 'Inn ahum Mugh raqū na
Ne e i shpallëm: “Ndërto anijen nën mbikëqyrjen Tonë dhe sipas urdhërit Tonë, e kur të vijë urdhëri Ynë dhe të ashpërsohet gjendja atëherë ti hgarko në të prej secilit lloj nga një qift (palë), edhe familjen tënde, me përjashtim të atij ndaj të cilit ka marrë fund vendimi, kundër tij pra ti mos kërko (falje) prej Meje për ata janë të përmbytur.
28
فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
Fa'idh ā A n ta Wa Man Ma`aka `Alá A l-Fulki Faquli A l-Ĥam du Lillahi A l-Ladh ī Najjānā Mina A l-Qawmi A ž-Žālimī na
E kur të vendosësh ti dhe kush është më ty në anije, atëherë thuaj: “Falënderuar qoftë All-llahu, i cili na shpëtoi prej popullit të prishur!”
29
وَقُلْ رَبِّ أَنزِلْنِي مُنْزَلا ً مُبَارَكا ً وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ
Wa Qul Rabbi 'An zilnī Mun zalāan Mubārakāan Wa 'An ta Kh ayru A l-Mun zilī na
Dhe thuaj: “Zoti im, më zbarko në një vend të bekuar, e Ti je më i miri i atyre që bëjnë vendosjen!”
30
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَات ٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ
'Inn a Fī Dh ālika La'ā yā tin Wa 'In Kunn ā Lamub talī na
Nuk ka dyshim se në këto (ngjarje të popujve) ekzistojnë fakte bindëse. Në të vërtetë Ne i vëmë në sprovë.
31
ثُمَّ أَنشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنا ً آخَرِينَ
Th umm a 'An sh a'nā Min m Qarnāan 'Ā kh ar ī na
Mandej pas tyre Ne ei sollëm popull tjetër.
32
فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولا ً مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَه ٍٍ غَيْرُهُ~ُ ۖ أَفَلاَ تَتَّقُونَ
Fa'arsalnā Fīhim Rasūlāan Minhum 'Ani A `budū A l-Laha Mā Lakum Min 'Ilahin Gh ayruhu ۖ 'Afalā Tattaqū na
Edhe atyre u dërguam pejgamber mga mesi i tyre (që u tha): “Adhuronie All-llahun, ju nuk keni zot tjetër pos Tij, a nuk frikësoheni!”
33
وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَذَا إِلاَّ بَشَر ٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ
Wa Qā la A l-Mala'u Min Qawmihi A l-Ladh ī na Kafarū Wa Kadh dh abū Biliqā 'i A l-'Ā kh irati Wa 'Atrafnāhum Fī A l-Ĥayāati A d-Dun yā Mā Hādh ā 'Illā Bash arun Mith lukum Ya'kulu Mimm ā Ta'kulū na Minhu Wa Yash rabu Mimm ā Tash rabū na
Edhe paria nga populli i tij e cila nuk besoi dhe e mohoi jetën tjetër dhe të cilëve Ne u patëm mundësuar rehati e begati në jetën e kësaj bote, thanë: “Ky nuk është tjetër pos njeri sikurse edhe ju, ha ashtu si hani ju dhe pi ashtu si pini ju!”
34
وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرا ً مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذا ً لَخَاسِرُونَ
Wa La'in 'Aţa`tum Bash arāan Mith lakum 'Inn akum 'Idh āan Lakh āsirū na
E nëse i përuleni një njeriu që është si ju, vërtet, atëherë do të jeni të humbur e të mashtruar.
35
أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنتُمْ تُرَابا ً وَعِظَاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ
'Aya`idukum 'Ann akum 'Idh ā Mittum Wa Kun tum Turābāan Wa `Ižāmāan 'Ann akum Mukh rajū na
Mos vallë ai po ju premton se pasi që të vdisni, të bëheni dhe e eshtra (të kalbur), do të nxirreni të gjallë?”
36
هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ
Hayhā ta Hayhā ta Limā Tū`adū na
Sa larg është sëndërtimi i asaj që premtoheni.
37
إِنْ هِيَ إِلاَّ حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ
'In Hiya 'Illā Ĥayātunā A d-Dun yā Namū tu Wa Naĥyā Wa Mā Naĥnu Bimab `ūth ī na
Nuk ka tjetër, pos jetës sonë të kësaj bote, vdesim, lindim dhe nuk do të ringjallemi!
38
إِنْ هُوَ إِلاَّ رَجُل ٌ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبا ً وَمَا نَحْنُ لَه ُُ بِمُؤْمِنِينَ
'In Huwa 'Illā Rajulun A A l-Lahi Kadh ibāan Wa Mā Naĥnu Lahu Bimu'uminī na
E ai (Hudi(nuk është tjetër pos njeri që trillon gënjeshtra ndaj All-llahut, po ne nuk i besojmë atij.
39
قَالَ رَبِّ انصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ
Qā la Rabbi A n şurnī Bimā Kadh dh abū ni
Ai (Hudi) tha “Zoti im, më ndihmo se ata po më përgënjeshtrojnë!”
40
قَالَ عَمَّا قَلِيل ٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ
Qā la `Amm ā Qalī lin Layuşbiĥunn a Nādimī na
E Ai (Zoti) tha: “Së shpejti do të dëshprohen ata”.
41
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاء ً ۚ فَبُعْدا ً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
Fa'akh adh at/humu A ş-Şayĥatu Bil-Ĥaqqi Faja`alnāhum Gh uth ā 'an ۚ Fabu`dāan Lilqawmi A ž-Žālimī na
Atëherë me të drejtë ata i zuri ushtima (dënimi) dhe ashtu i bëmë sikur me qenë hedhurina (mebturina). Larg qoftë prej mëshirës së Zotit populli zullumqarë.
42
ثُمَّ أَنشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونا ً آخَرِينَ
Th umm a 'An sh a'nā Min m Qurūnāan 'Ā kh ar ī na
Mandej pas tyre Ne sollëm brezni të reja.
43
مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ
Mā Tasbiqu Min 'Umm atin 'Ajalahā Wa Mā Yasta'kh irū na
Asnjë nga popujt (e shkatërruar) nuk mundi ta shpejtojë e as ta vonojë afatin e caktuar.
44
ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّة ً رَسُولُهَا كَذَّبُوه ُُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضا ً وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدا ً لِقَوْم ٍ لاَ يُؤْمِنُونَ
Th umm a 'Arsalnā Rusulanā Tatrā ۖ Kulla Mā Jā 'a 'Umm atan Rasūluhā Kadh dh abū hu ۚ Fa'atba`nā Ba`đahum Ba`đāan Wa Ja`alnāhum 'Aĥādīth a ۚ Fabu`dāan Liqawmin Lā Yu'uminū na
Ne më pas dërguam pejganberët tanë një pas një, mirëpo, çdo herë që një popull i erdhi i dërguari i vet, ata e përgënjeshtruan atë, prandaj Ne i përcollëm ata (me dënim) njein pas tjetrit dhe i bëmë që të përmenden në tregime. I shkatërruar qoftë populli që nuk beson!
45
ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاه ُُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَان ٍ مُبِين ٍ
Th umm a 'Arsalnā Mūsá Wa 'Akh ā hu Hārū na Bi'ā yātinā Wa Sulţā nin Mubī nin
Më pas Ne dërguam Musain dhe vëllain e tuh Harunin me mrekulli dhe argumente tona të qarta,
46
إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِه ِِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْماً عَالِينَ
'Ilá Fir `awna Wa Mala'ihi Fāstakbarū Wa Kānū Qawmāan `Ālī na
te faraoni dhe rrethi i tij, po ata u treguan kryelartë, sepse ishin popull mendjemadh.
47
فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ
Faqālū 'Anu'uminu Libash arayni Mith linā Wa Qawmuhumā Lanā `Ābidū na
Dhe thanë: “Si t’u besojmë dy njerëzve që janë si ne, kur populli i tyre është në shërbim tonë?”
48
فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ
Fakadh dh abūhumā Fakānū Mina A l-Muhlakī na
Kështu, ata i përgënjeshruan që të dy, andaj me të drejtë i shkatërruam.
49
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
Wa Laqad 'Ā taynā Mūsá A l-Kitā ba La`allahum Yahtadū na
Ne Musait i dhamë librin (pas shkatërrimit të faraonit) në mënyrë që ata (populli israilit) të gjejnë rrugën e drejtë.
50
وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَة ً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَة ٍ ذَاتِ قَرَار ٍ وَمَعِين ٍ
Wa Ja`alnā A b na Maryama Wa 'Umm ahu 'Ā yatan Wa 'Ā waynāhumā 'Ilá Rab watin Dh ā ti Qarā r in Wa Ma`ī nin
Edhe të birin e Merjemes dhe nënën e tij i paraq itëm si argumente (mrekulli) dhe ivendodëm që të dy në një rrafshnaltë dhe më ujë rrjedhës.
51
يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحا ً ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيم ٌ
Yā 'Ayyuhā A r-Rusulu Kulū Mina A ţ -Ţayyibā ti Wa A ۖ 'Inn ī Bimā Ta`malū na `Alī mun
(ne u patë thënë): “O ju të dërguar, hani atë që është e lejuar dhe mirë dhe bëni vepra të mira se Unë e di atë që ju veproni.
52
وَإِنَّ هَذِهِ~ِ أُمَّتُكُمْ أُمَّة ً وَاحِدَة ً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ
Wa 'Inn a Hadh ihi 'Umm atukum 'Umm atan Wāĥidatan Wa 'Anā Rabbukum Fa A ū ni
Kjo feja juaj është e vetmja fe e Unë jam Zoti juaj, runju dënimit Tim.
53
فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرا ً ۖ كُلُّ حِزْب ٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ
Fataqaţţa`ū 'Am rahum Baynahum Zuburāan ۖ Kullu Ĥizbin m Far iĥū na
E ata më vonë u ndanë në grupe sipas çështjes së fesë dhe secili grup krenohej me atë që kishte përvehtësuar për vete.
54
فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِين ٍ
Fadh arhum Fī Gh am ratihim Ĥattá Ĥī nin
Andaj, ti (Muhammed) lëri ata edhe një kohë në atë mashtrimin e tyre.
55
أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِه ِِ مِنْ مَال ٍ وَبَنِينَ
'Ayaĥsabū na 'Ann amā Numidduhum Bihi Min Mā lin Wa Banī na
A mos mendojnë ata se me atë që jemi duke udhënë atyre nga pasuria dhe fëmijët,
56
نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَل لاَ يَشْعُرُونَ
Nusār i`u Lahum Fī A l-Kh ayrā ti ۚ Bal Lā Yash `urū na
Nxitojmë t’u ofrojmë atyre të mirat? Jo, kurrsesi, por ata nuk janë kah e kuptojnë.
57
إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ
'Inn a A l-Ladh ī na Hum Min Kh ash yati Rabbihim Mush fiqū na
Vërtet, ata të cilët ndaj madhërisë së Zotit të tyre kanë frikë.
58
وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Bi'ā yā ti Rabbihim Yu'uminū na
ata, të cilët u besojnë argumenteve të Zotit të vet,
59
وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لاَ يُشْرِكُونَ
Wa A l-Ladh ī na Hum Birabbihim Lā Yush r ikū na
dhe ata, të cilët nuk i përshkruajnë shok Zotit të vet,
60
وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ مَا آتَوا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ
Wa A l-Ladh ī na Yu'utū na Mā 'Ā taw Wa Qulūbuhum Wa Jilatun 'Ann ahum 'Ilá Rabbihim Rāji`ū na
dhe,ata të cilët japin (sadaka-zeqatë) nga ajo që u është dhënë, pse dinë se do të kthehen te Zoti i tyre, andaj zemrat e tyre i kanë të frikësuara,
61
أُوْلَائِكَ يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ
'Ū lā 'ika Yusār i`ū na Fī A l-Kh ayrā ti Wa Hum Lahā Sābiqū na
Të tillët janë duke nxituar drejt të mirave dhe të parët do t’i arrijnë ato.
62
وَلاَ نُكَلِّفُ نَفْسا ً إِلاَّ وُسْعَهَا ۖ وَلَدَيْنَا كِتَاب ٌ يَنطِقُ بِالْحَقِّ ۚ وَهُمْ لاَ يُظْلَمُون
Wa Lā Nukallifu Nafsāan 'Illā Wus`ahā ۖ Wa Ladaynā Kitā bun Yan ţiqu Bil-Ĥaqqi ۚ Wa Hum Lā Yužlamūn
Ne nuk e obligojmë asnjë njeri përtej mundësive të tij dhe te Ne është libri (i shënive) që shënon saktësisht (veprat) dhe atyre nuk u bëhet padrejtë.
63
بَلْ قُلُوبُهُمْ فِي غَمْرَة ٍ مِنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَال ٌ مِنْ دُونِ ذَلِكَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ
Bal Qulūbuhum Fī Gh am ratin Min Hādh ā Wa Lahum 'A`mā lun Min Dū ni Dh ālika Hum Lahā `Āmilū na
Por zemrat e tyre (mohuasve) janë të verbëruara nga ky(libër), e përveç kësaj, ata vazhdojnë të bëjnë vepra të këqia.
64
حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِيهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ يَجْأَرُونَ
Ĥattá 'Idh ā 'Akh adh nā Mutrafīhim Bil-`Adh ā bi 'Idh ā Hum Yaj 'arū na
Ndërkaq, kur t’i kapim me dënim ata qëë kanë çuar jetë të shfrenuar, atëherë ata me britmë bëjnë lutje (duke kërkuar mdihmë).
65
لاَ تَجْأَرُوا الْيَوْمَ ۖ إِنَّكُمْ مِنَّا لاَ تُنصَرُونَ
Lā Taj 'arū A l-Yawma ۖ 'Inn akum Minn ā Lā Tun şarū na
Mos e ngritni zërin tash, se ju nuk e keni ndihmën Tonë!
66
قَدْ كَانَتْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ تَنكِصُونَ
Qad Kānat 'Ā yātī Tutlá `Alaykum Fakun tum `Alá 'A`qābikum Tan kişū na
Sepse, juve u lexoheshin ajatet e Mia, e ju zbrapseshit.
67
مُسْتَكْبِرِينَ بِه ِِ سَامِرا ً تَهْجُرُونَ
Mustakbir ī na Bihi Sāmirāan Tahjurū na
Si arogant ndaj tij (ndaj Kur’anit, ose ndaj Qabës), e me fyerje kundër tij natën bisedoshit.
68
أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ يَأْتِ آبَاءَهُمُ الأَوَّلِينَ
'Afalam Yaddabbarū A l-Qawla 'Am Jā 'ahum Mā Lam Ya'ti 'Ā bā 'ahumu A l-'Awwalī na
A nuk menduan ata thellë fjalën (Kur’anin), apo mos u erdhi atyre diçka, që të parëve të tyre të lashtë nuk u pat ardhur,
69
أَمْ لَمْ يَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَه ُُ مُنكِرُونَ
'Am Lam Ya`r ifū Rasūlahum Fahum Lahu Mun kirū na
apo mos nuk e nnjohin të dërguarin e vet (Muhammedin), prandaj ata e refuzojnë atë?
70
أَمْ يَقُولُونَ بِه ِِ جِنَّة ٌ ۚ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَكْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ
'Am Yaqūlū na Bihi Jinn atun ۚ Bal Jā 'ahum Bil-Ĥaqqi Wa 'Akth aruhum Lilĥaqqi Kār ihū na
Apo mos thanë për të se është i çmendur? Jo, por ai ka ardhur me të vërtetën, e shumica e tyre e urren të vërteën.
71
وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِذِكْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِكْرِهِمْ مُعْرِضُونَ
Wa Lawi A A l-Ĥaqqu 'Ahwā 'ahum Lafasadati A s-Samāwā tu Wa A l-'Arđu Wa Man Fīhinn a ۚ Bal 'Ataynāhum Bidh ikr ihim Fahum `An Dh ikr ihim Mu`r iđū na
E sikur të përputhej e vërteta me dëshirat e tyre, do të shkatërroheshin qiejt e toka dhe çdo gjë që gjendet në to. E megjithatë që Ne atyre u sollëm (me këtë Kur’an)famën e tyre, ata u zbrapsën ndaj përkujtimit të vet.
72
أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجا ً فَخَرَاجُ رَبِّكَ خَيْر ٌ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
'Am Tas'aluhum Kh arjāan Fakh arā ju Rabbika Kh ayrun ۖ Wa Huwa Kh ayru A r-Rāziqī na
A mos u kërkon ti atyre ndonjë shpërblim? Po shpërblimi i Zotit tënd është më i miri, pse Ai është furnizues më i mirë.
73
وَإِنَّكَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَى صِرَاط ٍ مُسْتَقِيم ٍ
Wa 'Inn aka Latad `ūhum 'Ilá Şirāţin Mustaqī min
ç’është e vërteta, ti i fton ata në rrugë të drejtë.
74
وَإِنَّ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاكِبُونَ
Wa 'Inn a A l-Ladh ī na Lā Yu'uminū na Bil-'Ā kh irati `Ani A ş-Şirā ţi Lanākibū na
Po ata që nuk e besojnë botën tjetër, i shmangen rrugës së drejtë.
75
وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَكَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرّ ٍ لَلَجُّوا فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
Wa Law Raĥim nāhum Wa Kash afnā Mā Bihim Min Đurr in Lalajjū Fī Ţugh yānihim Ya`mahū na
Edhe sikur t’i mëshironim ata (idhujtarët) dhe t’ua kishim larguar fatkeqësitë, at do të vazhdonin të zhyteshin në zhgënjimin e tyre.
76
وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَكَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا يَتَضَرَّعُونَ
Wa Laqad 'Akh adh nāhum Bil-`Adh ā bi Famā A m Wa Mā Yatađarra`ū na
Ne i sprovuam at me dënim, po ata nuk iu përulën Zotit të tyre e as nuk iu drejtuan me lutje.
77
حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَابا ً ذَا عَذَاب ٍ شَدِيد ٍ إِذَا هُمْ فِيه ِِ مُبْلِسُونَ
Ĥattá 'Idh ā Fataĥnā `Alayhim Bābāan Dh ā `Adh ā bin Sh adī din 'Idh ā Hum Fī hi Mub lisū na
Deri sa t’ua gapim një derë dënimi tëashpër, atëherë ata do të mbesin aty me shpresa të humbura.
78
وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلا ً مَا تَشْكُرُونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī 'An sh a'a Lakumu A s-Sam `a Wa A l-'Ab şā ra Wa A l-'Af'idata ۚ Qalīlāan Mā Tash kurū na
Ai është që ua krijoi të dëgjuarit, të parit dhe të kuptuarit e juaj; sa pak jeni mirënjohës.
79
وَهُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī Dh ara'akum Fī A l-'Arđi Wa 'Ilayhi Tuĥsh arū na
Dhe Ai është që ju krijoi ju në tokë dhe vetëm te Ai do të tuboheni.
80
وَهُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ وَلَهُ اخْتِلاَفُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ
Wa Huwa A l-Ladh ī Yuĥyī Wa Yumī tu Wa Lahu A kh tilā fu A l-Layli Wa A n -Nahā r i ۚ 'Afalā Ta`qilū na
Dhe Ai është që jep jetë dhe vdekje dhe vetëm Ai bën ndryshimine natës e të ditës; si nuk e kuptoni?
81
بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الأَوَّلُونَ
Bal Qālū Mith la Mā Qā la A l-'Awwalū na
Por ja ata flasin, ashtu si flasin ata para tyre.
82
قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابا ً وَعِظَاماً أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
Qālū 'A'idh ā Mitnā Wa Kunn ā Turābāan Wa `Ižāmāan 'A'inn ā Lamab `ūth ū na
Ata thanë: “Pasi të vdesim e të bëhemi dhe e eshtra të kalbur, a do të ringjallemi?
83
لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ
Laqad Wu`id nā Naĥnu Wa 'Ā bā 'uunā Hādh ā Min Qab lu 'In Hādh ā 'Illā 'Asāţī r u A l-'Awwalī na
Kjo na është premtuar ne edhe prindërve tanë më parë, po kjo nuk është gjë tjetër pos një mit i lashtë!
84
قُلْ لِمَنِ الأَرْضُ وَمَنْ فِيهَا إِنْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
Qul Limani A l-'Arđu Wa Man Fīhā 'In Kun tum Ta`lamū na
Thuaj: “E kujt është toka dhe çdo gjë që ka në të, nëse jeni që e dini?”
85
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ
Sayaqūlū na Lillahi ۚ Qul 'Afalā Tadh akkarū na
Ata do të thonë: “E All-llahut”. Atëherë thuaju: “Përse pra nuk mendoni?”
86
قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ
Qul Man Rabbu A s-Samāwā ti A s-Sab `i Wa Rabbu A l-`Arsh i A l-`Ažī mi
Thuaj: “Kush është Zoti i shtatë qiejve dhe Zot i Arshit të madh?”
87
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ أَفَلاَ تَتَّقُونَ
Sayaqūlū na Lillahi ۚ Qul 'Afalā Tattaqū na
Ata do të thonë: “All-llahu!” Thuaju: “E pse nuk frikësoheni pra?”
88
قُلْ مَنْ بِيَدِه ِِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْء ٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلاَ يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنتُمْ تَعْلَمُون
Qul Man i Malakū tu Kulli Sh ay'in Wa Huwa Yujī r u Wa Lā Yujā ru `Alayhi 'In Kun tum Ta`lamūn
Thuaj: “Në dorën e kujt është i tërë pushteti i çdo sendi, dh Ai është që mbron (kë të do), e që prej Atij nuk mund të ketë të mbrijtur; nëse jeni që e dini?”
89
سَيَقُولُونَ لِلَّهِ ۚ قُلْ فَأَنَّا تُسْحَرُونَ
Sayaqūlū na Lillahi ۚ Qul Fa'ann ā Tusĥarū na
Ata do të thonë: “Në dorë të All-llahut!” Thuaj: “E si mashtroheni pra?”
90
بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ
Bal 'Ataynāhum Bil-Ĥaqqi Wa 'Inn ahum Lakādh ibū na
Por jo, Ne ua sollëm atyre të vërteën, e megjithatë, ata jetojnë me gënjeshtra (duke adhuruar idhuj).
91
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَد ٍ وَمَا كَانَ مَعَه ُُ مِنْ إِلَهٍ~ ٍ ۚ إِذا ً لَذَهَبَ كُلُّ إِلَه ٍ ٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلاَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْض ٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ
Mā A kh adh a A l-Lahu Min Waladin Wa Mā Kā na Ma`ahu Min 'Ilahin ۚ 'Idh āan Ladh ahaba Kullu 'Ilahin Kh alaqa Wa La`alā Ba`đuhum `Alá Ba`đin ۚ Sub ĥā na A l-Lahi `Amm ā Yaşifū na
All-llahu nuk ka marrë për veten kurrfarë fëmijë (as engjëjt,e as nga njerëzit), nuk ka me Të ndonjë zot tjetër, pse (sikur të kishte zot tjetër), atëherë secili zot do të veçohej me atë që ka krijuar, dhe do të dominonte njëri mbi tjetrin! I lartë, i pastër është All-llahu nga ato që i përshkruajnë.
92
عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ
`Ālimi A l-Gh aybi Wa A sh -Sh ahādati Fata`ālá `Amm ā Yush r ikū na
Ai e di të fshehtën e të dukshmën, Ai është larg atyre që atë i shoqërojnë.
93
قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ
Qul Rabbi 'Imm ā Tur iyann ī Mā Yū`adū na
Thuaj: “Zoti im, po që se patjetër do të më tregosh atë (dënim) që ua premtove atyre?”
94
رَبِّ فَلاَ تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
Rabbi Falā Taj `alnī Fī A l-Qawmi A ž-Žālimī na
Zoti im, mos mëfut pra, mua te ai popull zullumqar!”
95
وَإِنَّا عَلَى أَنْ نُرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ
Wa 'Inn ā `Alá 'An Nur iyaka Mā Na`iduhum Laqādirū na
Në të vërtetë, Ne kemi fuqi të tregojmë ty atë që u kemi premtuar atyre.
96
ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ
A d fa` Bi-Atī Hiya 'Aĥsanu A s-Sayyi'ata ۚ Naĥnu 'A`lamu Bimā Yaşifū na
Ti të keqen kthe me të mirën. Ne e dimë më së miri atë që shpifin ata.
97
وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ
Wa Qul Rabbi 'A`ūdh u Bika Min Hamazā ti A sh -Sh ayāţī ni
Dhe thuaj: “O Zot im, unë mbrohem me Ty prej cytjeve të djajve!”
98
وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ
Wa 'A`ūdh u Bika Rabbi 'An Yaĥđurū ni
Dhe mbëhtetem te Ti që ata të mos më afrohen!”
99
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ
Ĥattá 'Idh ā Jā 'a 'Aĥadahumu A l-Mawtu Qā la Rabbi A ū ni
E kur ndonjërit prej tyre i vjen vdekja, ai thotë: “O Zoti im, më kthe,
100
لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحا ً فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلاَّ ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخ ٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
La`allī 'A`malu Şāliĥāan Fīmā Taraktu ۚ Kallā ۚ 'Inn ahā Kalimatun Huwa Qā 'iluhā ۖ Wa Min Warā 'ihim Barzakh un 'Ilá Yawmi Yub `ath ū na
që të bëj vepra të mira e të kompensoj atë që lëshova!” Kurrsesi, (Kthim nuk ka) e kjo është vetëm fjalë që thotë ai, e ata kanë para tyre një perde (distancë periodike) der në ditën kur ringjallen.
101
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلاَ أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذ ٍ وَلاَ يَتَسَاءَلُونَ
Fa'idh ā Nufikh a Fī A ş-Şū r i Falā 'An sā ba Baynahum Yawma'idh in Wa Lā Yatasā 'alū na
E kur i fryhet surit (herën e dytë), atëherë, në atë ditë nuk do të ketë lidhje familiare mes tyre e as që do të pyes kush për njëri-tjetrin.
102
فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُه ُُ فَأُوْلَائِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
Faman Th aqulat Mawāzīnuhu Fa'ū lā 'ika Humu A l-Mufliĥū na
E kujt i peshojnë më rëndë peshojat (veprate mira), ata jamë të shpëtuarit.
103
وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُه ُُ فَأُوْلَائِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
Wa Man Kh affat Mawāzīnuhu Fa'ū lā 'ika A l-Ladh ī na Kh asirū 'An fusahum Fī Jahann ama Kh ālidū na
Ndërsa, atyre që u peshojnë lehtë, peshojat (veprat e mira), ata janë që humben vetveten dhe janë në Xhehennem përgjithmonë.
104
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ
Talfaĥu Wujūhahumu A n -Nā ru Wa Hum Fīhā Kāliĥū na
Zjarri do t’ua djegë atyre fytyrat dhe do të duken shumë të shëmtuar brenda tij.
105
أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ
'Alam Takun 'Ā yātī Tutlá `Alaykum Fakun tum Bihā Tukadh dh ibū na
(atyre u thuhet): A nuk u janë lexuar juve ajete e Mia; e ju nuk i besuat ato?
106
قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْما ً ضَالِّينَ
Qālū Rabbanā Gh alabat `Alaynā Sh iq watunā Wa Kunn ā Qawmāan Đā llī na
Ata thonë: “O Zoti ynë, ne na patën mundur të këqiat (u dhamë pas epsheve të dynjasë) dhe si të tillë ishim popull i humbur!
107
رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ
Rabbanā 'Akh r ij nā Minhā Fa'in `Ud nā Fa'inn ā Žālimū na
Zoti ynë, na nxjerr prej tij, e nëse gabojmë përsëri,atëherë vërtet, jemi mizor!”
108
قَالَ اخْسَئُوا فِيهَا وَلاَ تُكَلِّمُونِ
Qā la A kh sa'ū Fīhā Wa Lā Tukallimū ni
Ai thotë: “Heshtni aty e mos më folni!”
109
إِنَّه ُُ كَانَ فَرِيق ٌ مِنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ
'Inn ahu Kā na Far ī qun Min `Ibādī Yaqūlū na Rabbanā 'Ā mann ā Fāgh fir Lanā Wa A m nā Wa 'An ta Kh ayru A r-Rāĥimī na
Pse një grup prej robëve të Mi thanë: “O Zoti ynë, ne besuam, prandaj na falë dhe na mëshiro, se Ti je më i miri i mëshiruesve!”
110
فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيّاً حَتَّى أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ
Fā ttakh adh tumūhum Sikh r īyāan Ĥattá 'An sawkum Dh ikr ī Wa Kun tum Minhum Tađĥakū na
E ju i patët tallur ata, sa që ajo tallje bëri që të harronin përkujtimin ndaj Meje, madje edhe qeshnit me ta.
111
إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ
'Inn ī Jazaytuhumu A l-Yawma Bimā Şabarū 'Ann ahum Humu A l-Fā 'izū na
E Unë sot i shpërbleva ata për atë që ishin të durueshëm atë janë fitimtarët.
112
قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ
Qā la Kam Labith tum Fī A l-'Arđi `Adada Sinī na
Ai thotë: “E sa vjet keni kaluar në tokë?”
113
قَالُوا لَبِثْنَا يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْم ٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ
Qālū Labith nā Yawmāan 'Aw Ba`đa Yawmin Fās'ali A l-`Ā ddī na
Ata thonë: “Kemi qëndruar një ditë ose një pjesë të ditës, pyeti ata që dinë numërimin!”
114
قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ قَلِيلا ً ۖ لَوْ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
Qā la 'In Labith tum 'Illā Qalīlāan ۖ Law 'Ann akum Kun tum Ta`lamū na
Ai thotë: “Mirë e keni, sikur ta dishit njëmend pak keni qëndruar!”
115
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثا ً وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لاَ تُرْجَعُونَ
'Afaĥasib tum 'Ann amā Kh alaq nākum `Abath āan Wa 'Ann akum 'Ilaynā Lā Turja`ū na
A menduat se Ne u krijuam kot dhe se nuk do ktheheni ju te Ne?
116
فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لاَ إِلَهَ~َ إِلاَّ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ
Fata`ālá A l-Lahu A l-Maliku A l-Ĥaqqu ۖ Lā 'Ilā ha 'Illā Huwa Rabbu A l-`Arsh i A l-Kar ī mi
I lartë është All-llahu, Sunduesi i vërtet, nuk ka zot tjetër pos Tij, Zot i Arshit bujar.
117
وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَها ً آخَرَ لاَ بُرْهَانَ لَه ُُ بِه ِِ فَإِنَّمَا حِسَابُه ُُ عِنْدَ رَبِّهِ~ِ ۚ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ
Wa Man Yad `u Ma`a A l-Lahi 'Ilahāan 'Ā kh ara Lā Burhā na Lahu Bihi Fa'inn amā Ĥisābuhu `In da Rabbihi ۚ 'Inn ahu Lā Yufliĥu A l-Kāfirū na
E kush adhuron me All-llahun edhe ndonjë zot tjetër, për të cilin nuk ka kurrëfarë fakti, përgjegjësia e tij është para Zotit të vet, e mohuesit nuk do të shpëtojnë.
118
وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ
Wa Qul Rabbi A gh fir Wa A m Wa 'An ta Kh ayru A r-Rāĥimī na
E ti thuaj: “O Zoti im, më fal e më mëshiro, se Ti je me Mëshiruesi i mëshiruesve!”